TUTAMIYORUM ZAMANI

Bu aralar garip haller içerisindeyim ve bir şarkının iki kelimesi geliyor sık sık aklıma; “..tutamıyorum zamanı...”.
Bu iki kelime tam benim halimi anlatıyor şu sıralar. Hayat, tekrar tekrar farkına vardırırken zamanın ne derece önemli bir kavram olduğunun, ben bu hızlı akışa karşın geride kalmış hissediyorum kendimi.
Tuhaf olan ise; 1 saat 60 dakika, bir gün 24 saat, 1 hafta 7 gün iken bu zaman dilimlerinin farklı hızlarla ilerlediğini hissediyorum çoğu zaman. Bu doğal aslında ve eminim herkes de benim gibi hissediyordur. Zamana ihtiyacımız olduğunu hissettiğimizde su gibi akıp giderken, sıkıldığımız bir durumda, ya da sabırsızlandığımızda o akreple yelkovan çakılıp kalır yerinde, zaman bir türlü geçmek bilmez.
Okul zamanı, zorlayan sınavlarım esnasında zamanın durmasını az istememiştim doğrusu, ya da sıkıcı bir dersin çabucak bitip geçmesini saatime baka baka az beklemedim. Abim Amerika’da okurken, onun özlemini çekerken, o seneler geçmek bilmedi bana göre. Bütün tatillerimde ise hızlı hızlı akıp geçti hep zaman. Olan şu ki bu “zaman”a ne ara ihtiyacımız olsa geçip gidiveriyor.
İşte bu aralar da yetişemiyorum yine bir şeylere. Pazartesi işyerinde hafta başı yapıyoruz, hafta hemen ertesi gün bitiyor sanki. Bloguma daha yeni yazı yazdım diyorum, aradan bir hafta geçmiş oluyor. Yapılacak edilecek tonla şey varken zamana sığdıramıyorum ben, giden gemi gibi ardından bakıyorum.
Daha geçen ay nişanım olmuştu sanki, oysa üzerinden 10 ay geçmiş. Aylar öncesinden belirledik düğün tarihini, o aylar geçivermiş.
Biliyorum bu ruh halimin bütün sorumlusu da bu, zaman yaklaştıkça kendimi hazır hissetmemem. Biliyorum bütün tarihler erken olacak, bu konuda zaman hiç yetmeyecek. Ne değişik dönemlermiş bunlar, ne çabuk geçti seneler, ne ara büyüdüm ben? Mutluluğa yelken açtığını bilse de sanırım herkeste evlilik öncesinde böyle hisler oluyordur.
Yapılacak tonla hazırlık var. Sanırım şimdi derin bir nefes alıp rahatlamalı, olayları biraz da akışına bırakıp bu hazırlıklardan keyif almaya bakmalıyım.
Yine de, zaman, bu aralar birazcık frene bassan olmaz mı :) ?

Bu aralar hamur yoğurmak beni en rahatlatan uğraşlardan:). Öyle olunca ev çeşit çeşit kurabiye, çörek doluyor. Ev halkı da bundan hiç şikayetçi değil:).
Pişerken evin içini portakal esansına bürüyen bu kurabiyeleri dün akşam yaptım. İşte tarifi:

PORTAKALLI FINDIKLI KURABİYE

Malzemeler:

3 adet yumurta
1 su bardağından 2 parmak eksik toz şeker
yarım su bardağı sıvıyağ
2 adet portakalın rendelenmiş kabuğu
1,5 su bardağı iri dövülmüş fındık
aldığı kadar un (ben tam buğday unu kullandım)
1 paket kabartma tozu
1 paket vanilya

Yapılışı

Malzemeleri yazıldığı sırayla bir yoğurma kabında karıştırıp ununu azar azar ekleyerek hafifçe ele yapışan, yumuşak bir hamur elde ediyoruz. Hamurdan 2 kaşık yardımıyla gelişigüzel şekilde kopararak, yağlı kağıt serdiğimiz tepsiye dizip önceden 175°C’ ye ısıtılmış fırında üzeri kızarana dek (15-20 dk.) pişiriyoruz.

Afiyet olsun.